چگونه کشت زیتون در جهان گسترش یافت

زیتون (به انگلیسی: Olive) و با (نام علمی: Olea europaea) شامل تقریباً ۲۰ گونه درختان کوچک از خانواده زیتونیان بوده و در جهان کهن از حوزه اروپا، شمال آفریقا، جنوب شرقی آسیا، شمال تا جنوب چین،  شرق استرالیا پراکندگی گسترده‌ای داشته‌اند. 

تخمین دقیق زمانی که زیتون از حالت وحشی خارج شد و تحت کنترل کشاورزان درآمد و به صورت میوهٔ باغی مورد استفاده قرار گرفت ممکن نیست. اشارات فراوانی که در انجیل و قرآن دربارهٔ این گیاه و تولید آن وجود دارد و فراوانی ضمنی آن در سرزمین کنعان و منطقه‌ای در سوریه و فلسطین که همیشه زیتون برای اقتصاد ساکنین آن مهم بوده‌است، موجب این نتیجه‌گیری می‌شود که سوریه محل تولد زیتون پرورش یافته‌است. احتمالاً در آغاز، یک گونه اصلاح شده به دست تعدادی از فرقه کوچک سامی افتاد و به تدریج در قبایل اطراف نیز گسترش یافت و با حداقل تلاش به میزان بسیار زیادی پرورش یافت این ماده روغنی در آب و هوای خشک شرق، ماده‌ای بسیار حیاتی برای سلامتی به‌شمار می‌رفت و میوه این درخت در آن دوران ابتدایی در بین جنگجویان بربری نمادی از صلح و حسن نیت بود.

هم‌زمان با توسعه سازمان‌های دریایی این روغن به‌عنوان یکی از اقلام تجاری به کشورهای آسیا و مناطق دریایی  و کسترش تجارت به دیگر کشورها منتقل شد و سطح زیر کشت زیتون در جهان گسترش پیدا کرد.